Laat ik allereerst voorop stellen dat ik absoluut geen soortenjager ben. Ik ben zelden bereid om bij een zeldzame waarneming langer dan 1,5 uur in de auto te zitten om een soort bij te kunnen schrijven. Uilen hebben voor mij echter net dat beetje extra en geef zelfs ik toe aan de behoefte door de auto te starten en erop af te gaan! Zeker als het een soort betreft die nog maar 3 keer is gezien in ons land in de afgelopen 100 jaar. Maar het zorgt voor veel opwinding in Zwolle, dat is een ding dat zeker is! Zaterdag werden we 2 keer opgeschrikt door een knal achter ons. Er zijn op de marsweg gedurende de dag 2 ongelukken gebeurd, waarbij 1 ongeluk is opgepikt door de media, zie deze
link voor een persbericht van Spits, via RTV Oost. En dat alles omdat automobilisten en motorrijders afgeleid raken door al die gedreven vogelaars langs de weg met die grote teletoeters. Dus niet alleen de vogelaars, maar ook de lokale hulpverleningsdiensten hadden het maar druk met de sperweruil (Surnia ulula).
Om een klein beetje de sfeer aan de lezers mee te geven die niet naar Zwolle zijn afgereisd heb ik hier een klein filmpje:
Gelukkig ben ik er telkens weer in geslaagd om een goede plek in te nemen tussen de menigte voor mijn foto's en hoefde ikzelf niet al te veel moeite te doen om mezelf te manoeuvreren. De mensen die telelenzen in hun bezit hadden met brandpuntsafstanden van 500 mm en meer namen logischerwijs al meer afstand van de vogel, waardoor de groep met kleinere lenzen tot redelijk dichtbij kon naderen. De vogel trok zich weinig van het circus aan.
Tot hier de randverschijnselen en de sfeerimpressies. Vanaf dit moment ga ik in dit bericht aandacht besteden aan de hoofdrolspeler. En wat voor één! Een prachtige soort, die sperweruil! De vogel heeft qua vlucht en lichaamsbouw, zoals de naam al doet vermoeden, veel weg van de sperwer. De sperweruil is een dagactieve uil die gewoon overdag jaagt. Normaliter is de vogel inheems in Noord-Amerika en de noordelijke regionen van Scandinavië en Rusland, waar hij broedt in de taiga bossen. De vogels voeden zich voornamelijk met lemmingen en andere kleine knaagdieren. De reden dat de sperweruil in Nederland is opgedoken weet niemand. Wellicht kan het iets te maken hebben met voedselschaarste in het gebied waar de vogel vandaan komt.
Bij deze de foto's die ik deze dag heb weten te maken:
 |
| Sperweruil - Surnia ulula |
 |
| Sperweruil - Surnia ulula |
 |
| Sperweruil - Surnia ulula |
 |
| Sperweruil - Surnia ulula |
 |
| Sperweruil - Surnia ulula |
 |
| Sperweruil - Surnia ulula |
 |
| Sperweruil - Surnia ulula |
 |
| Sperweruil - Surnia ulula |
Het was een geweldige ervaring om deze soort in levende lijve te aanschouwen. Voor mij persoonlijk een van de hoogtepunten van het afgelopen jaar. Het was ook leuk Jo Hermans weer eens te zien (op het laatste moment wegduikend in het filmpje), die de moeite had genomen om vanuit het altijd gezellige Limburg naar Zwolle af te reizen om een glimp van de uil op te vangen. Ik vond de reis zeker de moeite waard, aangezien de kans zeer klein is dat ik deze soort nogmaals kan ontmoeten hier in Nederland, en dat geldt eigenlijk voor heel mijn generatie!
Tot de volgende keer.
